Slapen tijdens de les

Vandaag is het 2 oktober; de dag dat ik officieel 40 weken zwanger zou zijn. Ik verwachtte rond het Leids Ontzet tonnetje rond te zijn en puffend van ademnood bij het poortje van het reuzenrad geweigerd te worden vanwege baringsgevaar - of is het baargevaar? Het gevaar is echter al lang geweken, we genieten al ruim twee weken van Lennard. En genieten, dat doen we zeker. Ondanks de gebroken nachten en de worstelingen rondom de borstvoeding. In de loop van de kraamtijd zijn we in de vader- en moederrol gegroeid en nu is hij toch echt onze baby, waar we zielsveel van houden.
Maar ook de kraamtijd is voorbij en het 'gewone' leven is begonnen. Na een korte onderbreking volgen we de Shona-lessen nu niet met twee, maar met drie personen. Lennard vind het allemaal prima, hij neemt de gelegenheid te baat om uitgebreid te slapen onder de les, nu mag het nog. Ondertussen leert hij zijn eerste Shona woordje: Ee, ee. Ik zou wel willen dat ik zo makkelijk als een kind de taal zou leren. Wij zitten te zwoegen en zweten op het ontleden van woorden, het begrijpen van de grammatica en het onthouden van woorden. Het gaat echt niet vanzelf. Gelukkig hebben we de komende maanden de tijd om een goede basis te leggen. Ons voordeel is dat we een uitstekende lerares hebben - in Leiden - en dat we samen leren. Gaandeweg kunnen we kleine conversaties voeren met elkaar in het Shona. Verwacht niet dat thuis in het Shona wordt geconverseerd, want dan kan de koffie pas worden gedronken als het tijd is om naar bed te gaan, zo langzaam formuleren we de zinnen. Wel zie je overal briefjes met woorden als 'Mufananidzo' en 'kicheni' die ons helpen de meest gebruikelijke woordjes te leren.

Timutenda kusevenza, Tichanonana!

(bedankt voor het lezen, tot ziens)