door Annemarie
Zoals Mark al eerder schreef is niet alles stroom wat energie heet. Natuurlijk is het prettig om stroom te hebben, maar dat bepaalt het leven niet. Energie wordt door meer zaken bepaald. Onder andere zwangerschap, werk en familie.
Wat betreft het eerste, de zwangerschap, niets dan goede berichten. Ik ben veel minder vermoeid dan de eerste vier maanden aan het getrappel te merken heeft de kleine ook genoeg energie. Langzaam gaan de weken voorbij en de dag van vertrek naar Nederland komt steeds dichterbij. 5 april hopen Lennard en ik op Schiphol te staan, Mark 2 weken later. We hopen van harte dat de kleine Horst het geduld kan opbrengen om daarop te wachten.
Het tweede, werk, heeft zijn ups en downs. Ik zal blij zijn als morgenochtend mijn dienstweek er weer op zit. Hoe Herman het volgehouden heeft om een jaar lang dienst te hebben weet ik niet. Het is niet dat ik er elke nacht uitgeroepen wordt, zeker niet, maar toch moet je er altijd op bedacht zijn. En deze week kwam het onhandig uit dat Mark een groot deel van de tijd uithuizig was. Met Lennard thuis wip je toch iets minder makkelijk langs het ziekenhuis. Ik heb zelfs een aantal keer een patiënt staan onderzoeken terwijl Lennard over mijn rug meekeek. Hij wilde niet achterblijven bij de verpleging en ach, hij zat wel lekker daar. Wees gerust, geen van enge ziekten verdachte patiënten.
Ondertussen ben ik er achter dat mijn hart toch vooral op de verlos- en kinderafdeling ligt. Ook breuken en wonden trekken me wel. Daarentegen is interne geneeskunde echt niet mijn ding. Vaak zo ongrijpbaar, uitzichtloos, machteloos. Elke dag lopen we er weer tegen aan dat verder onderzoek niet mogelijk is of niet te betalen door de patiënt. En zelfs als dat wel zo is dan kom je er nog niet altijd achter wat het probleem is. Daarentegen is verloskunde een mooi vak. Vrijdagmiddag de hele middag op de verloskamer gezeten, alle mogelijke complicaties langs zien komen, niet allemaal met goede afloop, vermoeiend, maar ik doe niets liever dan me volledig inzetten voor de moeders en hun kinderen. Goed om hands-on onderwijs te kunnen geven en fijn om je handen zinvol in te zetten. Gelukkig hoefde ik me niet druk te maken om het thuisfront, want Mark was thuis en de bloemkool stond op tafel toen ik thuiskwam. Heerlijk.
Thuis dus. Prima plek om bij te komen en nooit saai met zo'n actief ventje als Lennard. Hij heeft het prima naar zijn zin hier, lekker overzichtelijk leventje, genoeg uitdaging. Hij is wat eenkennig, maar daar gaan we op verlof wel aan werken. Opa en oma zullen even moeten investeren voor ze zijn vertrouwen krijgen. Maar, beloofd, als ze het eenmaal hebben krijgen ze er heel wat voor terug!
