Werkvergunning

Door Mark

Ik realiseer me dat ik het goede nieuws over het verkrijgen van mijn werkvergunning ook nog niet wereldkundig had gemaakt. Door bemiddeling van de kerk was dit in September ineens in twee weken geregeld. Ik had de kerk een brief gestuurd waarin ik aangaf dat ik niet meer zou werken totdat mijn vergunning geregeld was. Toen bleek er ineens iemand in het moderamen die een zwager had hoog in de Immigration Department. Een afspraak was snel gemaakt en een week later mocht ik mijn vergunning komen ophalen. De komende jaren hebben we in ieder geval een bureaucratisch probleem minder.

De jongetjes Horst

Door Mark

Het is alweer veel te lang geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Gelukkig hebben we nu een nieuwe nieuwsbrief uitgebracht (te vinden onder dat tabblad) en schreef Annemarie laatst een flink stuk over onze zonen. Hierbij een samenvatting voor het bredere publiek.

Om maar eens te beginnen met Jasper; vrolijke jongen, houdt erg van lachen, actief en sterk. Er beginnen zich duidelijk verschillen met Lennard op Jasper’s leeftijd af te tekenen. Lennard was wat ongeduldiger, had meer moeite om zelf bezig te zijn. Jasper vindt het prima om, als hij uitgeslapen is, lekker in de box te spelen. Slapen heeft hij meestal ook geen moeite mee, komt met name omdat hij een duimpje heeft om op te zuigen.

Jasper heeft een heel expressief gezicht, kan rare kunsten met zijn tong uithalen en zijn ouders en broer krijgen meestal een dikke glimlach van oor tot oor. Als we eten zit hij in zijn Bumboseat op tafel, gezellig, hij vermaakt zich wel door van alles in zijn mond te stoppen. Hij eet nog niet, maar sopt af en toe met een broodkorst.

Op mijn vingers mag hij niet meer bijten, want hij heeft twee scherpe tandjes. Aan tafelgesprek doet hij op zijn manier ook mee. Gisteren lag Lennard in een deuk, Jasper vond dat grappig engooide er wat harde kreten tussendoor.

Lennard houdt veel van zijn kleine broertje. Als hij uit bed komt moet hij eerst even checken waar Jasper is, meestal dus Jape slape. Lennard uit zijn genegenheid wat hardhandig, knijpt bij voorkeur in een dik armpje of beentje of slaat hem op een bolle wang. Als het even kan gaat hij bovenop hem liggen voor een dikke knuffel, gelukkig kan Jasper wel tegen een stootje. Het zijn echte broertjes, leuk om foto’s van te maken: samen in bed of emmer, hand in hand filmpje kijken (op het potje of bumboseat), samen op het kleed spelen, samen op schoot.
Lennard is nog steeds een knuffelbeer. Hij heeft maar geluk met zoveel vrouwelijk bezoek. Maar hij is wel een echte jongen; is de hele dag constructies aan het bouwen met de lego, heeft altijd een auto onder handbereik en in voetballen wordt hij steeds beter. Al weet ik niet of dit nu tekenen zijn dat je een echte jongen bent. Lennards taalontwikkeling gaat gestaag door. Een stukje van zijn woordenschat: Isse auto. Auto zoeke. Uvonde. Daar gaatie. Toettoet Isse mooi he? (dit roept hij bij alles, bij voorkeur als hij zelf een toren heeft gebouwd) Jape zoeke, slapen, in bed. Wat doe jij? (x10) Amen. Goedekomst Bye bye, Doeidoei, tonana Isse aap, isse monkey, isse shoko (duidelijk drietalig) Nijntje! Nee...
We hebben een paar DVD’s van Nijntje en Lennard heeft ontdekt dat filmpje kijken best leuk is. Hij raakt er erg ontspannen van.
Lennard lijkt op zijn vader, niet alleen uiterlijk, maar ook in bepaalde trekjes. Hij is erg gevoelig voor wat ‘hoort’. Zijn stoel moet recht aan de tafel staan en deksels moeten op potten. Kastdeurtjes horen dicht en als je naar bed gaat moet er een deken over je heen. Gelukkig kan hij steeds beter aangeven wat hij wil, dat scheelt weer wat frustraties. Kortom, we genieten enorm van de blonde ventjes.