De dood van een oorlogsmisdadiger

Door Mark

Oud-generaal Solomon Mujuro is dood. Hij is 'burned beyond recognition' in zijn boerderij gevonden. Mujuru is de man van vice-president Joice Mujuru, een van de vertrouwelingen van Mugabe. Zij heeft haar positie mede te danken aan haar overleden echtgenoot. Mujuru was een van de weinige zwaargewichten die het durfde op te nemen tegen Mugabe. De dood van Mujuru is verdacht te noemen. Velen nemen aan dat hij door partijgenoten is gedood. Hiermee zijn de kansen van Joice Mujuru om Mugabe op te volgen kleiner geworden, ten gunste van haar belangrijkste tegenstrever.

De reden waarom ik hierover blog is het volgende. Toen het bericht van Mujuru's dood me bereikte, voelde ik een soort opwinding. Een van de mannen rond Mugabe is dood. En dus iemand van de 'regeringspartij'. Wellicht vechten ze elkaar nu de tent uit bij ZANU-PF en hebben ze minder tijd om de 'regering van eenheid' te traineren. Nieuwsgierig naar de mogelijke gevolgen begon ik me meer in hem en de politiek rondom hem te verdiepen. Zodoende werd me duidelijk dat zijn dood waarschijnlijk negatieve gevolgen heeft voor de regeringscoalitie. Mujuru vertegenwoordigde de gematigde kant (een oud legerleider en minister van Defensie nota bene) van ZANU-PF. Daarmee begon ik zijn dood meer te betreuren. En toen ik hier wat langer over nadacht realiseerde ik me ineens hoe erg het is om je te verheugen over de dood van een medemens. Want ook hij is een vader, een echtgenoot en bovenal Gods Schepping. Hoe slecht ook zijn daden, het past als christen niet om me over zijn dood te verheugen. Vreemd wat leven in een militaire dictatuur met je kan doen…

Werkvergunning

Vandaag heeft Annemarie haar werkvergunning opgehaald. De komende twee jaar zijn we nu voorzien. We kunnen nu dus ook de spullen uit onze container ophalen. Een nog begin van het weekend.

Waarom

(door Annemarie)

Waarschijnlijk zal dit de vraag zijn die het meest gesteld wordt door westerlingen die naar Afrika, of in dit geval Zimbabwe, komen. We stellen onszelf die vraag dagelijks, in allerlei varianten. Waarom moeten er zoveel papieren ingevuld worden voordat je in dit land aan de slag kunt? Waarom staat dat busje opeens midden op straat stil? Waarom wordt er niet efficiënter gewerkt? Waarom krijgen de artsen zo weinig betaald? Waarom langzaam als het ook sneller kan? Waarom wordt alles platgebrand? Waarom verzinnen ze allerlei regeltjes om het onderwijs duurder te maken?

Deze week ben ik mijn collega's dagelijks aan het vermoeien met een andere variant op de waarom-vraag: Waarom is dit kind ondervoed? Met subvragen als: Waarom staan er chips, cake en frisdrank op het nachtkastje, maar is de baby doodziek door ondervoeding? Waarom is er ondervoeding in een land met avocado's en sinaasappels aan de bomen? Waarom is de moeder niet eerder gekomen? Waarom is het buurmeisje niet ook opgenomen? En zal dit kind in de toekomst weer terugkomen?

Het is verschrikkelijk om een kind te zien vechten voor zijn leven, terwijl dit misschien wel voorkomen had kunnen worden. In den beginne (voordat ik enige training had genoten) dacht ik nog: ach ondervoeding is simpel, je geeft het kind een pot pindakaas en de moeder een folder en het komt wel weer goed. Helaas is de werkelijkheid zo anders. Er zijn vaak zoveel redenen waarom kinderen ondervoed raken en vooral voor een buitenlander zoals ik ben is het maar moeilijk te begrijpen. Ik weet het, ik kom nog maar net kijken, maar ik vraag me af of ik het ooit zal doorgronden. Op dit moment houd ik me eerst maar eens bezig met de behandeling van ondervoede kinderen, maar ook dat is nog niet zo eenvoudig als het lijkt. De meest zieke kinderen op de afdeling zijn de zwaar ondervoede kinderen. Ze zijn zo fragiel als prematuurtjes. Er hoeft maar iets te gebeuren of ze verliezen de strijd. Het is erg lastig om ze goed te behandelen en het evenwicht te bewaren. Te weinig vocht en ze drogen uit, te veel en hun hart kan het niet meer aan. Te veel voeding en ze gaan spugen, te weinig en ze herstellen niet. Alle organen, alle cellen van het lichaam hebben te lijden door gebrek aan voedingsstoffen. Waaronder ook de huid. Pijnlijk om te zien. Lijkt op uitgebreide brandwonden.

Gelukkig zijn er goede protocollen die de weg wijzen in de behandeling. Eerst maar eens daar mee vertrouwd raken. Dan kan ik later als ik ouder en wijzer ben me verdiepen in de preventie. Dat zou mooi zijn, als er geen kinderen meer sterven door ondervoeding in Zimbabwe...

lekker weekend

Afgelopen weekend was voor ons een heerlijk weekend. Het weekend begon al vrijdagmorgen om 11:00 toen Annemarie terugkwam van het ziekenhuis. Lekker samen koffiedrinken in de zon, rusk (zo'n soort beschuitachtig koekje) erbij en een boek. Nadat we hadden geluncht samen, leek het ons een goed idee om nog iets met de vrije middag te doen, dus we besloten naar een Sculpture Park te gaan. Dat is een dorp waar diverse beeldhouwers hun kunsten ten toon spreiden en je dus eens iets anders kan kopen dan de 'craft' langs de weg. We wilden graag nog iets voor ons huis, dus hoopten daar te kunnen slagen. Het was best indrukwekkend en we hopen toekomstige bezoekers ook graag daar naar toe te nemen.

De zaterdag begon met uitslapen, en daarna winkelen in Harare. Anders dan vele mensen denken, is er best veel te krijgen in Zimbabwe. Met name in Harare kun je best winkelen. We hebben voor Annemarie en Lennard wat kleding gekocht en wat keukengerei. Langzamerhand krijgen we zo onze spullen bij elkaar. Na de lunch (fastfood) gingen we boodschappen doen in Borrowdale. Dat is een soort Bataviastad en je kunt er echt alles vinden. Ook een goede supermarkt en een goede groentewinkel (oogst: spruiten, wortels, aardappels, krieltjes, peultjes, erwten, broccoli). kortom, veel groenten die we ook in Nederland zouden kopen. Voldaan en met een auto vol reden we terug naar ons huis in Harare.

Dat is ook iets wat erg relax voelt, dat je voor drie maanden in Harare in 'je eigen huis' kunt verblijven. Dat je de weg kent en het een beetje jouw stad wordt. Dat je weet hoe je je internet moet regelen en waar je een niet aangekomen pakket kunt achterhalen, of waar je een specifiek audiokabeltje zou kunnen kopen. We zijn benieuwd hoe dat straks op Morgenster en omgeving zal zijn. Want op dit moment hebben we meer tijd in Harare doorgebracht dan in Morgenster.

Vandaag zijn we na de kerkdienst wezen eten bij de familie Brand. Dat zijn de mensen die ons de eerste zes weken in hun huis lieten verblijven. De vrouw des huizes houdt er van koken en daar mochten wij dus van genieten. Dit maakte een mooie zondag compleet.

Nog even over die supermarkten. De Zimbabwanen houden er soms een want andere logica dan ik op na. Zo wisselen de prijzen per supermarkt per artikel sterk. Niet een supermarkt is over de hele linie goedkoper dan de andere. Een potje jam kun je bij de ene supermarkt ineens voor 1,50 kopen, terwijl het bij elke andere supermarkt minimaal 4,50 kost. Je vraagt je af hoe die marges eruit zien. Wat je ook veel ziet is dat grootverpakkingen duurder zijn dan kleinere. Een voorbeeld is bijgevoegd.