Ministers, mensenrechtenadvocaten, ambassadepersoneel, dominees, doktoren, zusters en broeders. De afgelopen twee weken heb ik heel wat handen mogen schudden. Ik was namelijk op werkbezoek in Zimbabwe om door Herman ten Hove, de huidig Medisch directeur van het Morgenster ziekenhuis geïntroduceerd te worden in het werk dat voor ons ligt. Hoe me dit is vergaan is hieronder te lezen. Voor degenen die geen tijd hebben, een link naar de fotoreportage is onderaan te vinden.
Een gezegende reis
Reizen kan vermoeiend zijn, maar ik heb ontmoetingen tijdens de reis altijd als erg opbeurend ervaren. Zo ook deze reis waarop ik in het vliegtuig een Zimbabwaanse mensenrechtenadvocaat ontmoette die me wat Shona bijbracht en vertelde dat hij samenwerkte met een dame van de NL ambassade. Deze dame en haar collega's kwam ik vervolgens tegen toen ik in het holst van de nacht de 'arrivals' uitliep; ze haalde haar ouders af die met me in het vliegtuig hadden gezeten. De volgende morgen zou ik haar alweer ontmoeten want Herman nam me mee naar de Nederlandse ambassade. Dit alles bleek zo'n positieve uitwerking te hebben dat we na afloop van het gesprek nog €25.000,- belastinggeld meekregen als we er een goede bestemming voor wisten te vinden. De Nederlandse ambassade hielp me dus ook ver van huis aan een 'sinterklaasgevoel'.
Toeval
Echter voor we samen de ambassade hadden bezocht had ik nog een andere toevallige ontmoeting. Bij TNT had ik een collega die geregeld Zimbabwe bezocht om beelden te kopen. Ik had het voor mijn vertrek willen emailen om enerzijds te vragen of ik iets voor hem kon doen en anderzijds of hij me in de toekomst kan helpen met het HR beleid in het ziekenhuis. Ik was hier echter niet meer aan toe gekomen, maar wie loop ik op dinsdagochtend in het hotel tegen het lijf? Juist die collega. We hebben even leuk gesproken en een vervolgafspraak in Nederland was snel gemaakt. It's a small world, handiti (isn't it)?
Gedwongen ontslagen
Goed, terug naar Herman en ik die een rondje Harare deden. Daar was verder weinig bijzonders over te melden dus we gaan in een dollemansrit naar Morgenster (een filmpje welke de werkelijkheid meer recht doet zal z.s.m. hieronder te vinden zijn). Daar aangekomen bleek de missie in duister gehuld. Gelukkig had dit niets met mijn arriveren te maken, maar alles met Zesa (energiemaatschappij, maar meer bekend van het achterstallig onderhoud). De Missie zat al zo'n week zonder elektriciteit en aangezien ook de waterpompen niet werkten, was het water ook nagenoeg op. Dit leidde er uiteindelijk toe dat op zaterdag patiënten moesten worden ontslagen uit het ziekenhuis.
Hoog bezoek
Op zaterdag stond een uitje naar het Kyle Park gepland, maar 's ochtends kwam iemand ons vertellen dat Herman in het ziekenhuis verwacht werd voor een bezoek van de Speaker of Parliament, kansen verkeken. Gelukkig zag Herman's vrouw Huibke kansen en ze belde Zesa dat er een parlementslid onderweg was en dat het niet fraai stond als er geen stroom zou zijn. Dit werkte wonderwel, want ineens was er weer elektriciteit. De ministers (er komen altijd andere mensen dan je denkt), waren slechts drie kwartier te laat en hadden ook niet veel tijd, waardoor we na hun bezoek nog de gelegenheid hadden naar het Kyle park te gaan. Een park dat bekend staat om z'n strenge regels voor mens én dier (zie foto's voor toelichting). Dat was ook erg bijzonder want ineens is Zimbabwe dan ook het land van de neushoorns, giraffes, krokodillen, gazelles en nijlpaarden. Dat alles op hemelsbreed maar 15 kilometer van ons huis!
Week twee
De tweede week heb ik vooral bezoeken gebracht aan een ziekenhuis, een kliniek en enkele malen het kerkelijk kantoor. In het laatste gebouw zal ook ik straks een kantoor hebben en op maandagen vergaderen met de secretarissen van de verschillende afdelingen. Er bleek zelf een vierkoppige afdeling 'Internal audit' te bestaan. Dan blijk je toch snel te simpel hebben gedacht over de kwaliteit en professionaliteit van kerkelijke organisatie. Al met al heeft het bezoek een erg goede indruk achter gelaten en ik heb dan ook erg veel zin om samen met Annemarie in april 2011 terug te komen.
Bijbehorende foto's en video's
Fotoreportage op Picasa
Een uitgebreide tour door onze toekomstige woning
