Waarom

(door Annemarie)

Waarschijnlijk zal dit de vraag zijn die het meest gesteld wordt door westerlingen die naar Afrika, of in dit geval Zimbabwe, komen. We stellen onszelf die vraag dagelijks, in allerlei varianten. Waarom moeten er zoveel papieren ingevuld worden voordat je in dit land aan de slag kunt? Waarom staat dat busje opeens midden op straat stil? Waarom wordt er niet efficiënter gewerkt? Waarom krijgen de artsen zo weinig betaald? Waarom langzaam als het ook sneller kan? Waarom wordt alles platgebrand? Waarom verzinnen ze allerlei regeltjes om het onderwijs duurder te maken?

Deze week ben ik mijn collega's dagelijks aan het vermoeien met een andere variant op de waarom-vraag: Waarom is dit kind ondervoed? Met subvragen als: Waarom staan er chips, cake en frisdrank op het nachtkastje, maar is de baby doodziek door ondervoeding? Waarom is er ondervoeding in een land met avocado's en sinaasappels aan de bomen? Waarom is de moeder niet eerder gekomen? Waarom is het buurmeisje niet ook opgenomen? En zal dit kind in de toekomst weer terugkomen?

Het is verschrikkelijk om een kind te zien vechten voor zijn leven, terwijl dit misschien wel voorkomen had kunnen worden. In den beginne (voordat ik enige training had genoten) dacht ik nog: ach ondervoeding is simpel, je geeft het kind een pot pindakaas en de moeder een folder en het komt wel weer goed. Helaas is de werkelijkheid zo anders. Er zijn vaak zoveel redenen waarom kinderen ondervoed raken en vooral voor een buitenlander zoals ik ben is het maar moeilijk te begrijpen. Ik weet het, ik kom nog maar net kijken, maar ik vraag me af of ik het ooit zal doorgronden. Op dit moment houd ik me eerst maar eens bezig met de behandeling van ondervoede kinderen, maar ook dat is nog niet zo eenvoudig als het lijkt. De meest zieke kinderen op de afdeling zijn de zwaar ondervoede kinderen. Ze zijn zo fragiel als prematuurtjes. Er hoeft maar iets te gebeuren of ze verliezen de strijd. Het is erg lastig om ze goed te behandelen en het evenwicht te bewaren. Te weinig vocht en ze drogen uit, te veel en hun hart kan het niet meer aan. Te veel voeding en ze gaan spugen, te weinig en ze herstellen niet. Alle organen, alle cellen van het lichaam hebben te lijden door gebrek aan voedingsstoffen. Waaronder ook de huid. Pijnlijk om te zien. Lijkt op uitgebreide brandwonden.

Gelukkig zijn er goede protocollen die de weg wijzen in de behandeling. Eerst maar eens daar mee vertrouwd raken. Dan kan ik later als ik ouder en wijzer ben me verdiepen in de preventie. Dat zou mooi zijn, als er geen kinderen meer sterven door ondervoeding in Zimbabwe...