Door Annemarie
Na het behalen van mijn basisartsdiploma heb ik overwogen om
verder te specialiseren in chirurgie of gynaecologie. Om verschillende redenen
heb ik dat echter niet gedaan en ik ben als generalist-met-extra-bagage naar
Zimbabwe vertrokken. Extra medische bagage door een aantal jaar ervaring in
chirurgie, gynaecologie en kindergeneeskunde. Maar vooral extra bagage door
kennis van de Heelmeester.
Soms vraag ik me af of ik niet een andere afweging had
moeten maken.
Hoe ik tot deze overpeinzing kom is doordat ik recent een
dag meegelopen heb met de enige chirurg van de provincie Masvingo. Hij werkt
hier nu een jaar. Na in verschillende continenten getraind te zijn is hij
teruggekeerd naar het land van zijn vaderen. Een eenvoudige, hardwerkende en
toegewijde dokter (een niet al te vaak voorkomende combinatie). Natuurlijk is
hij ook druk in zijn eigen privépraktijk, maar dat is niet meer dan logisch;
hij moet ten slotte ook een beetje respectabel inkomen verdienen. Niet in de
laatste plaats omdat zijn familie dat van hem verwacht.
Dat deze chirurg hier nu 35 km vandaan werkt heeft
verschillende voordelen. In de eerste plaats is het ondanks wachtlijsten voor patiënten
mogelijk om niet al te ver van huis hulp te krijgen. Een heel verschil. Harare
is 350 km verderop. Dat betekent transportkosten voor de patiënt zelf, voor de
begeleider, kosten voor eten en overnachting. Maar het betekent ook weinig
bezoek; dus weinig hulp van familie en vrienden om de rekeningen te betalen. Als
dezelfde operatie nu in Masvingo is, wordt het opeens haalbaar.
Voor het provinciale ziekenhuis in Masvingo heeft hij ook
een positief effect. Door zijn komst wordt er meer fondsen apparatuur
beschikbaar gesteld. Hij zal binnenkort kijkoperaties kunnen uitvoeren en
waarschijnlijk komt er ook een CT scan. De volgende stap is het aannemen van
een anesthesist en een radioloog. Dan zou het nog wel eens een echt derdelijns ziekenhuis
kunnen worden…
Een paradoxaal verschil voor ons eigen ziekenhuis is, dat we
met een chirurg in de buurt zelf ook meer kunnen opereren. Met zijn toestemming
mogen we meer dan wat een basisarts normaal is toegestaan. Daarnaast zullen er
volgend jaar verschillende trainingen gehouden worden voor artsen in de
verschillende plattelandsziekenhuizen. Er wordt gewerkt aan betere eerste
opvang van trauma patiënten, het doen van acute ingrepen en behandelen van
complicaties.
Deze man maakt het verschil. We bidden dat hij voor veel
mensen tot zegen zal zijn. Bemoedigend dat hij als What’s app status heeft ‘Blessed
indeed’.
Moderne communicatiemiddelen zijn trouwens ook een zegen. Even
een foto maken van een wond en doorsturen via de telefoon scheelt heel wat
bellen of omrijden.
