Hoe draag je een baby als je naar de lokale markt gaat?

Morgenster ligt op een heuvel in een prachtig deel van Gods schepping; vanuit de achtertuin hebben we een wijds uitzicht over glooiende rotsen omlijst door altijd groene bomen met naargelang het seizoen een paarse, rode of bruine gloed. Toch is het af en toe wel prettig om de missie te verlaten. Mark doet dat vaak genoeg omdat hij ook een kantoor in de stad heeft en regelmatig voor zaken naar andere delen van het land moet, maar ik heb thuis en werk hier op 200 meter van elkaar. Afgelopen vrijdag heb ik daarom de boodschappenlijst niet aan Mark meegegeven, maar ben zelf meegegaan. Het handige van dagelijkse hulp is dat je ook altijd oppas aan huis hebt, dus Lennard en Jasper hoefden hun fiets respectievelijk motor niet te verlaten. Renze is nog niet heel regelmatig in zijn etenstijden, dus die mocht wel mee. En zo was ik zomaar op een doordeweekse ochtend in Masvingo.

Alle tijd om de week-/ maandboodschappen te doen. Eerst naar de Makro, daarna naar de markt en daarna voor de aanvullingen naar de supermarkt. De supermarkt en groothandel verschillen weinig van soortgelijke ketens in Nederland, zelfs de prijzen zijn vergelijkbaar. De markt is wat Afrikaanser. Langs afvalhopen en hokken met kippen kom je op de zanderige markt waar de stalletjes in allerlei verschillende vormen en maten, afgedekt met stukken zeil een bont geheel vormen. Het aanbod is afhankelijk van het seizoen. Vreemd eigenlijk dat ik dit het vermelden waard vindt. Maar het is zo en ik geniet ervan. Je eet wat de natuur je op dat moment geeft. Daarom vind ik het zo fijn om boodschappen te doen op de markt; er zitten niet allerlei schakels en inpakrituelen tussen het oogsten en mijn aanrecht. Je ziet wat je koopt, de keus is beperkt(er) en daarbij is op  de markt je dollar nog een euro waard. Ik moet zeggen dat mijn kookkunsten er in Zimbabwe een heel stuk op vooruit zijn gegaan. Ik kan wel een verdiepingscursus geven ‘creatief met ui, tomaat en kool’. En bloem kopen we met twintig kilo tegelijk. Als er iets teveel beestjes inzitten gebruiken we het gewoon voor klei, verf of lijm.

Geheel aangepast aan Zimbabwaanse gebruiken ben ik niet. Ik draag mijn boodschappen niet op mijn hoofd en spreek voornamelijk Engels en weinig Shona – wat overigens geen probleem is en ook van me verwacht wordt. Wel draag ik mijn kinderen als een local. Ik kreeg zelfs complimenten over mijn techniek. Schattig dat een man achter me bij de kassa Renze’s  capuchon weer over zijn hoofd trekt. Een onbedekt babyhoofd dat kan echt niet.