De reis naar Morgenster

Donderdagavond 21:00

Eindelijk was het dan zo ver, een moment dat zo lang toekomst was geweest, een idee, maar nu echt realiteit. We draaiden ons nog een keer om en onze familie verdween voor een jaar of langer uit zicht. We waren erin geslaagd om alle ruimbagage af te geven en mochten nu, met een paar handen te weinig, de vele handbagage meesjorren naar het vliegtuig. We waren dan ook erg blij toen we als allereersten het vliegtuig in mochten. Daar konden we ons relax installeren en alle kastjes volstouwen. Eenmaal opgestegen daalde een rust op ons neer. We waren onderweg.

Vrijdagmorgen zes uur, Nairobi
Een korte nacht later wisten we ook gelijk wat het betekent om met een kind te reizen. Best te doen, maar een van tweeën is toch steeds met Lennard in de weer. En door al die veiligheidspoortjes is ook best lastig. Misschien de volgende keer toch een directe vlucht naar Johannesburg en vandaar met de auto. Maar goed, we mochten niet klagen want ook na het overstappen hadden we weer alle bagage bij ons. En op het geplande tijdstip landden we dan vrijdagochtend in Harare. We kwamen zonder problemen, met alle medicijnen, door de douane en daar wachtte iemand ons op. Nadat de spullen in de auto waren gezet en Lennard in zijn Maxi-Cosi was geïnstalleerd, konden we onderweg. Eerst naar een overheidskantoor waar als het goed was meer duidelijkheid over Annemarie’s vergunning zou zijn. Uiteindelijk bleek dat we een brief nodig hadden en bij een ander kantoor moeten zijn, volgende week maar weer naar Harare…

En toen, weer in de auto, nu voor een rit van vier uur. Maar de bestemming mocht er wezen: Morgenster. Onderweg stuurden we nog een sms naar het welkomstcomité, zodat het avondeten mooi op tijd klaar zou zijn :-), en inderdaad, om zes uur waren we er, onze eindbestemming voor de komende jaren. Heerlijk om in een huis aan te komen waar al de nodige spullen zijn en je direct kunt beginnen te leven. Dat deden we met, te beginnen, lasagne a la Anneke. Heerlijk! We zijn thuis…