Weer een horde genomen

Zoals we eerder meldden is een eerste goedkeuring door de Zimbabwaanse overheid verleend. Later bleek dat deze goedkeuring inhoudt dat Annemarie als arts mag komen solliciteren in Zimbabwe.

Nu moeten we dus brieven aanleveren die enerzijds duidelijk maken dat er een plek is, en anderzijds de steun van de lokale medische instantie duidelijk maakt.

Daarom hadden we afgelopen woensdagmorgen een gesprek met de Provincial Medical Director. Het plan was om met onze eigen auto te gaan, zodat we ook boodschappen konden doen en daarnaast langs het politiebureau om zaken voor de overdracht van de auto te regelen (ik geef de voorkeur aan het Nederlandse systeem). Omdat ik, Mark, bij aankomst had geconstateerd dat de accupolen niet waren losgekoppeld, was ik ervan uitgegaan dat ze uberhaupt niet losgekoppeld waren geweest en de accu dus leeg zou zijn. Toch was het allemaal beter dan verwacht want Jevas, de tuinman, vertelde me dat hij de accu had opgeladen en weer teruggeplaatst, wow! De verrassing was dan ook groot toen ik woensdagochtend de auto niet gestart kreeg. De accu was helemaal leeg. Waar Annemarie dacht "relax, we komen nu toch te laat" probeerde ik koortsachtig een oplossing te verzinnen. De oplossing die we kozen was het meerijden met een lokale busje. Als we op een dergelijke manier in Nederland zouden reizen, zou er nooit file zijn, maar goed, er zijn ook nadelen aan met 24 mensen en 2 kippen in een busje zitten. Een van de nadelen was dat we om de haverklap stopten en dus een half uur te laat bij de afspraak aankwamen. Gelukkig vond hij het allemaal we vermakelijk (wij in het lokale vervoer) en na wat praten  kregen we zowaar een 'support letter' mee, welke hij tijdens het gesprek schreef. Met deze brief hadden we de set van drie brieven compleet en konden we ze laten doorzenden naar Harare. Weer een horde genomen.

De rest van de morgen en middag brachten we door in Masvingo en uiteindelijk reden we met een busje van Theological College weer terug naar Morgenster. Er zijn gelukkig zoveel mensen die elke dag naar Masvingo gaan, en Masvingo is zo klein, dat je altijd wel iemand tegen het lijf loopt om mee terug te rijden. Tijdens ons verblijf in Masvingo had ik telefonisch met Jevas besproken om de accu op te laden, en bij aankomst bleek dat ook weer geregeld, goed personeel is goud waard. Waarschijnlijk was ergens een lampje blijven branden en daardoor de accu leeggelopen. Aangezien we morgen weer naar Masvingo willen, zal ik zometeen eerst de auto nog maar even gaan controleren...


Gerelateerde foto's: