Beestenbende

Op een vrijdagavond vlak voor we naar bed gingen zei Annemarie ineens tegen me “die muren zijn wel gaar zeg. Overal zitten gaten”. Waarop ik besloot de muren van onze slaapkamer eens aan een nadere inspectie te onderwerpen. “Weet je wat het is?”, zei ik… “het zijn mieren”. Een kolonie minimiertjes had onze muur uitgekozen om een soort nationale conferentie te houden. Overal zaten zo’n 50 miertjes bij elkaar op iets wat eruit zag als een vlek. Niet echt een lekker idee als je wilt gaan slapen. Helemaal niet als het in de hoek zelfs miertjes regent. Kennelijk bleven ze niet allemaal even goed aan het plafond plakken, dus met zekere regelmaat was er een tikje te horen op een van de nachtkastjes. Annemarie zag het liefst alle mieren gelijk vertrekken, maar de conferentie was pas net begonnen. Mark dacht dat de volgende morgen niets meer van de mieren te zien zou zijn en probeerde de deelnemers halfslachtig een alternatief programma te bieden door een schaaltje met suiker neer te zetten. Het had weinig effect. Dus hebben we het bed maar in het midden van de kamer gezet met gif rond de poten. Dat leek ons een duidelijk genoeg teken dat we niet gestoord wilden worden. We kunnen nu uit ervaring vertellen dat je inderdaad minder goed slaapt met al die mieren om je heen, en je meent steeds ergens wat te voelen kriebelen, maar de volgende morgen waren ze inderdaad verdwenen. En de muur noch vloer leek in niets op een leeggelopen festivalterrein, niets herinnerde aan de aanwezigheid van de mieren.

Slangen hebben we nog niet gezien, wel is onze tuinman al door bijen gestoken en heb ik een muis in de toiletpot betrapt. Deze muis mocht gelijk voor diploma B, want ik trok het toilet net zo lang door tot niets meer te zien was. Nu maar hopen dat dit de enige muisachtige hier in huis was, maar we vrezen van niet. Ons huis bevat wel een heel aantal spinnen, maar dat is eigenlijk wel handig, aangezien ze muggen en vliegen vangen. Als ze de grote van een vogelspin bereiken (Annemarie claimt zo’n joekel te hebben gezien), zullen we ze echter toch uit moeten zetten. Lennard stopt immers alles wat hij in zijn handen kan krijgen in zijn mond.