Gisteren heb ik, Mark, mijn eerste echte werkdag bij het kantoor van de Reformed Church in Zimbabwe gehad. Na eerst een gesprek met mijn direct leidinggevende, was er een voorstelrondje en kon ik mijn contract tekenen. Bij het tekenen van een dergelijk contract moet je ook nog twee getuigen laten tekenen. Dat werden dus de dichtstbijzijnde collega’s. Wat de kerk feitelijk doet is diverse secretaries aannemen die vervolgens hun afdeling dienen te ontwikkelen. Zo was er enkele jaren geleden nog geen audit commissie, education secretary of evangelism secretary. Dergelijke afdelingen groeien afhankelijk van de kunde en energie van het afdelingshoofd. Aan mij dus nu de taak om een Health Secretary op te zetten. Spannend en uitdagend, zeker als je de organisatie waarin deze afdeling ingebed is, nog niet kent. Wel is me duidelijk geworden dat de organisatie vrij bureaucratisch is. Er is zelfs een afdeling die mijn baas probeert af te schaffen en stelselmatig negeert omdat het in zijn woorden ‘geldverspilling en dubbel werk’ is. Tot dus ver is het nog niet gelukt deze afdeling op te heffen.
’S Middags tijdens de lunchpauze vertrekt iedereen uit het gebouw. Ik besloot dus boodschappen te doen en geld te pinnen. Er is inmiddels een pinautomaat waar je met je Nederlandse bankkaart geld uit de muur kunt halen. Toen ik arriveerde stonden er drie mensen voor me in de rij. Een man, een jonge dame en een omaatje. Toen de dame klaar was schuifelde de oma naar voren. De jonge dame kwam terug en bood aan het omaatje te helpen. De oma overhandigde haar pas, en gaf haar pincode, waarnaar er voor haar $40 werd gepind. Iets wat je in Nederland toch niet snel ziet gebeuren, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten