Hoopgevende ontmoetingen

Donderdagmiddag 16:30

Beide hebben we geen zin meer in werken of studeren. het is drukkend warm en we voelen ons moe. Tijd om een rondje over Morgenster te gaan lopen. Lennard kan lekker in de Bugaboo, die op dit terrein prima meehobbelt. We lopen langs de tennisbaan tegenover ons huis. De laatste tijd wordt hier eigenlijk elke middag wel getennist, en zo ook nu. Na een paar meter zien we de auto van een collegadokter aankomen. Hij parkeert zijn auto en gaat relax op zijn motorkap zitten. Leuk, want nu hebben we eindelijk eens de tijd om wat uitbreider en in informelere setting elkaar te leren kennen. Dokter Mazanhi is pas 27 en heeft na twee jaar voor een staatssalaris van 300 dollar nu zijn eerste baan waarin hij iets meer verdient. Hij vertelde lachtend dat hij in 2008 van zijn eerste salaris nog niet eens een tomaat kon kopen. In het gesprek bleek heel duidelijk zijn motivatie om als arts te werken. Hij wil graag mensen helpen. En gelijk kwam hij met ideeen om baarmoederhalskanker vroegtijdig op te sporen en behandelen, waardoor vele vrouwen zouden kunnen genezen van kanker. Het mooie is dat zo'n project goed uitvoerbaar is als het personeel maar bereid is mee te werken. Met dokter Mazanhi als trekker, zou dit een heel levensreddend traject kunnen worden.

Ook was het mooi om te horen dat hij geloofde dat het mogelijk moest zijn om artsen langer aan het ziekenhuis te binden. Niet iedereen hoeft gelijk in opleiding, gaf hij aan en zelf wilde hij daar nog wel drie jaar mee wachten. Alleen, gaf hij eerlijk aan, is geld toch vaak het probleem. Tijdens de studie zijn velen door ouders, ooms en tantes ondersteund en als ze dan een baan hebben, worden ze geacht om deze 'extended family' ook goed te laten delen in de verworven rijkdom. Aangezien de salarissen bij katholieke missieziekenhuizen en in specialistenplekken veel beter zijn, vertrekken de meeste artsen na twee jaar. Met de artsen die we nu op Morgenster hebben, hopen we, mede doordat we van dezelfde leeftijd zijn, een goede, vriendschappelijke relatie op te bouwen. En daarnaast een zo positief mogelijk werkklimaat te creeren om ze zo lang mogelijk te behouden. To be continued...