Opmerkelijk

Onder het kopje opmerkelijk het volgende:

(Annemarie)
De verwarring is toegeslagen in het ziekenhuis. Alle werknemers die aangenomen zijn voor 2007 bestaan volgens de overheid niet meer. Wel een heel snelle manier om het bestand op te schonen; gewoon alles annuleren en opnieuw beginnen. Het zou een positief teken zijn als dit gedaan wordt om al die niet bestaande werknemers van de overheid uit het systeem te krijgen, maar we vrezen echter dat het meer is om lastig te zijn en mensen geld afhandig te maken. Het zou allemaal niet te problematisch zijn, ware het niet dat we in Zimbabwe zitten en hier tegenwoordig de hogere kunst van de bureaucratie wordt uitgeoefend. Een formulier is geen formulier. Alles moet minimaal in viervoud en van werkelijk alles moet bewijs ingeleverd worden. Heb je geen gecertificeerd basisschool diploma? 80 dollar graag. Ook al heb je nog zoveel aanvullende diploma's, regel is regel, daar kan niet van afgeweken worden, het zou een gekkenhuis worden.

Iedereen dus aan het invullen geslagen. Het frustrerende echter (van mijn kant) is dat alles acuut op stel en sprong moest gebeuren. Iedereen liet zijn taak maar gewoon liggen. Het ziekenhuis lag gewoon plat. De enige die trouw op haar post bleef was de verloskundige. Helaas kon zij niet alles doen; er moest een keizersnee gebeuren om een tweeling op de wereld te zetten. Ik ben twee-en-half uur bezig geweest om een paar mensen zover te krijgen dat ze wilden assisteren. Wat een gedoe. Waarom gaat patiëntenzorg niet voor alles in dit land? Waarom moeten zulk soort dingen maar allemaal kunnen tijdens werktijd?

Deze hele papierwinkel heb ik zelf trouwens ook moeten doen (ben ik nog steeds mee bezig), inclusief de vingerafdrukken. Maar ik moet zeggen dat ik me die middag uitstekend vermaakt heb op het politiebureau. Eerst was het zaak het juiste loket te vinden. Dus stapte ik binnen bij de regionale politie, helaas vond ik daar een briefje op de bewuste deur dat er niemand aanwezig was, maar ik wel een nummer kon bellen. De stem aan de andere kant wist me te vertellen dat het alleen maar op bepaalde uren gedaan werd. Dus bij de lokale politie geprobeerd in het gebouw ernaast. Grappig dat achter die twee gevels een en dezelfde lange gang zit. Nu had ik echter meer geluk. Van de groep rondhangende agenten werd er iemand aangewezen die me wel kon helpen. Eerst moest ik nog even de formulieren kopen in een winkel wat verderop. Na een paar winkels vond ik er een die wat op voorraad had. Hiermee gewapend kon de taak begonnen worden.

Dacht ik na een paar minuten klaar te zijn, dan was dat verkeerd gedacht. Een vingerafdruk van elke wijsvinger is natuurlijk volstrekt ondeugdelijk bewijsmateriaal voor het criminele archief. Nee, elke vinger apart en dan ook nog gezamenlijk, en dat in vijfvoud. Dat betekend 100 keer een vinger in de inkt. En dit zonder enige vorm van haast, rustgevend gewoon, therapeutisch bijna. Alleen jammer om te bedenken dat het waarschijnlijk de enige taak van die dag van deze bewuste agent was. Dat bedenkend is 5 dollar een koopje. Niet gek dat de politie nieuwe uniformen niet kan bekostigen en dat het oude tot op de laatste draad wordt afgedragen. Je kan je schoenen nog zo vaak glimmend zwart poetsen, uiteindelijk vallen ze van ouderdom toch uit elkaar. Wie kijkt er daarom nog vreemd van op dat de politie op allerlei manieren een aanvulling op het karige salaris probeert bijeen te scharrelen tijdend werktijd?