Twee woorden die ik de afgelopen tijd helaas beter heb leren begrijpen. Het verwijst in dit geval naar twee fasen in een conflict. Als werkgever hebben we de laatste maanden zo’n vier ontmoetingen gehad met arbitrators en reconcilliators.
Op de administratie van het ziekenhuis in Morgenster is fraude/diefstal gepleegd. In totaal is zo’n $4000 verdwenen. Dit geld is ontvreemd door medewerkers van de administratie. Een van hen had een tijdelijk contract en is al maanden geleden ontslagen. Hij heeft bekend en is nu zelfs aan het terugbetalen. Het proces met de andere twee is helaas minder ‘straightforward’.
Als een dergelijke zwendel aan het licht komt, moeten de juiste stappen worden ondernomen. Eerst wordt iemand geschorst, een intern onderzoek wordt uitgevoerd, en uiteindelijk wordt naar aanleiding van de uitkomsten van het interne onderzoek actie ondernomen. De interne onderzoeken resulteerden in tweemaal ontslag, maar dit wordt nu, op procedurele gronden, aangevochten door de ex medewerkers. Dit vreet energie en geeft een gevoel van onmacht. Want je zou toch denken dat als iemand steelt en wordt ontslagen, ze zich schamen en schikken in hun lot. Maar nee, de procedure(fouten) worden aangegrepen om er een zwaar en vervelend verhaal van te maken.
Het is dan extra vreemd om een kantoor van de arbitrator in te lopen en daar mijn collega grappen te zien maken met de arbitrator. Deze man heeft kennelijk ooit eens op Morgenster gestudeerd. Na de sessie werd mijn collega, een dominee, gevraagd nog te besluiten met gebed. Natuurlijk heel mooi, maar ook zo vreemd, dat contrast tussen wat gebeurt tijdens de sessies en erbuiten.
Wordt vervolgd (helaas)…
Unglaublich.. heel frustrerend. Misschien ter bemoediging de blije lijst van Annemarie nog eens doorlezen ;-)..
BeantwoordenVerwijderen