Terug in het ziekenhuis

Door Annemarie

De eerste dag ziekenhuis zit er weer op. Eigenlijk gewoon weer als vanouds. Het was niet echt vol op de afdelingen en we zijn met drie artsen, dus gelukkig geen hoge druk om snel visite te lopen. Ik begon met een goede binnenkomer door een gedisloceerde onderkaak heel soepeltjes weer op zijn plek te zetten. Eigenlijk heel eenvoudig. Daar hoef je niet voor naar het ziekenhuis. Lesje EHBO tussendoor: als iemand na een uitgebreide gaap 'kuk' zegt en je daarna wijd gapend aan blijft staren, steek dan vrijmoedig je duimen in zijn mond en plaats die op de achterste kiezen- alles van plastic kan dienst doen als handschoen - duw dan rustig naar beneden, totdat je klik hoort en het leed geleden is. Heldendom gegarandeerd (behalve als het niet lukt of je krak hoort, maar dat zeg ik er niet bij).

Bij de rest van de patienten zal ik minder uitgebreid stil staan, dan zit ik hier vannacht nog en het is over het algemeen wat minder makkelijk uit te leggen.
De rest van de ochtend minder productief doorgebracht. Vooral veel heen en weer gelopen om ervoor te zorgen dat ik twee operaties kon doen. Even snel regelen werkt hier niet helemaal. Natuurlijk was het ook wel leuk om even mijn hoofd om elke deur te steken, het is ten slotte de eerste dag terug. Het was een aangename verrassing om te zien dat de verloskamers goed voorzien waren van hulpmiddelen voor de eerste opvang van pasgeborenen. Fijn, zo'n donatie van Unicef. Dat compenseert de teleurstelling van de operatiekamers waar geen een van de vele apparaten naar behoren functioneert. En zie dan maar eens de oorspronkelijke donor te achterhalen om te kijken of er iemand bekwaam is om dat apparaat tot leven te wekken. Zonder onmogelijk hoge kosten. Uiteindelijk zal het er op uit draaien dat we een nieuwe bewakingsmonitor moeten kopen, van een lokale leverancier, die dus ook regelmatig een servicebeurt kan verzorgen.

Om half 2 op de fiets naar huis gestapt. Lennard was erg blij me te zien. Het zat hem toch niet helemaal lekker dat wij zomaar de deur uit gingen. Eerst vertrok zijn vader, daarna ook nog zijn moeder en tot overmaat van ramp komt ze wel thuis, maar geeft daarna alleen klein broertje aandacht en vertrekt weer. Normaal gaat hij na de lunch heel blij naar bed om er dan het liefst de hele middag te bivakkeren. Nu kon ik hem niet overreden om onder de dekens te kruipen. Toch lijkt het erger dan het is; na ons vertrek is hij een groot deel van de ochtend druk geweest met het 'helpen' van de tuinman. Heen en weer lopen met de gieter en zijn eerste woorden Shona leren. Dat komt wel goed.

Morgen de hele dag vergadering van managementteam. Gelijk een mooie update van de stand van zaken.