MaiRhoda

Door Annemarie

Uit stof zijn wer gemaakt en tot stof zullen we terugkeren.

Terwijl wolken stof voorbij drijven zitten we met honderden mensen tussen de verdroogde mais op de rode aarde. Dof klinken de kluiten op de kist van MaiRhoda; de lieve vrouw die gedurende de afgelopen vijf jaar voor onze kinderen en huis gezorgd heeft. Stil ging ze haar gang. Ze klaagde nooit, maar toen ze ze duidelijk klachten kreeg was het al te laat en had de kanker de strijd al beslist.
Met het weinige dat ze had probeerde ze haar kinderen van al het nodige te voorzien. Daarnaast zorgde ze voor de vijf kinderen van haar zus die haar man achterne was gegaan naar Zuid-Afrika. Toen ze 17 jaar geleden begon te werken in dit huis sprak ze nog geen Engels en moest ze wennen aan het huishouden van de Hollanders wat zo anders is dan haar eigen plattelandsleven.Gaandeweg heeft ze haar draai gevonden. Al sprak ze weinig, ze begreep genoeg. De kinderen konden het altijd goed met haar vinden. Als ik ging werken, vonden zij troost op het vaste plekje in de handdoek op haar rug.
Nu is ze verlost van pijn en zorgen. We zullen haar weerzien. En dan zonder taal- en cultuurbarriere.