Elke dag papadag

Ondanks dat ik elke dag 'niets de doen heb', is er toch nog niet van gekomen om weer een stuk voor de weblog te schrijven. Waar vul ik dan mijn dagen mee? Om daar zelf achter te komen, kan ik net zo goed een nieuw blogbericht schrijven.

Het leven is goed hier in Harare. Iedereen om ons heen heeft het koud, maar wij genieten nog altijd van het lekkere weer als we buiten zijn. Het mag 's ochtends dan 10 graden zijn, als de zon wat aan kracht wint, is het heerlijk buiten. Anders dan in Nederland is het hier nauwelijks bewolkt, dus is het al snel lekker buiten. En als je in de auto zit, overweeg je even de airco aan te zetten, tot je ziet dat de buitentemperatuur net tot 15 graden reikt. Al met al prima omstandigheden dus voor een vader met drie maanden papadag.

Maar goed, terug naar de bezigheden op die 'lege dagen'. Allereerst, het lijkt wel werken, voor zo'n kleine dreumes zorgen. 's Ochtends wil meneer vermaakt worden, en anders dan toch tenminste gevoed. Een boterham wordt alleen gegeten als je deze in stukjes voert. Als de hele boterham ineens wordt aangereikt, wordt deze tot legpuzzel verwerkt. Tegen negen uur is de nachtluier hopelijk volgepoept (we gooien geen volledig benutte luiers weg natuurlijk) en kunnen we verschonen. Daarna wordt een heilloze poging ondernomen om Lennard in zijn box achter te laten, om vervolgens hem ergens op de grond te zetten. Zodoende kan hij een tafel of stoel zoeken om zich aan op te trekken. Lennard weet kennelijk dat je alleen kunt lopen met vallen en opstaan, dus zoekt hij plekken om goed te kunnen vallen. Toch probeer ik zijn val te breken en dus moet ik steeds in de buurt zijn. Als je even een mailtje probeert te typen of aan een document probeert te werken, hoor je ofwel gejammer dan wel niets. Dat laatste is meestal een indicatie dat ergens een la wordt leeggetrokken of een blaadje, peuk of andere rommel is gevonden om de mond mee te vullen. Soms mag Lennard mee boodschappen doen, je moet wel want je kunt hem moeilijk alleen achterlaten. Een andere keer ga ik, als Annemarie na lunchtijd (vanaf 14:00) al terug is, papierwerk voor het ziekenhuis regelen.

Maar meestal zijn we dus lekker samen thuis. Lennard leert naast staan en lopen ook dansen en timmeren. Trouwens timmeren is kennelijk van nature ingeschapen, het moet alleen een beetje gecultiveerd worden. Voor dansen geldt dat (afhankelijk van de culturele setting) in meerdere mate. Lennard lijkt zich vooralsnog op een soort paringsdans toe te leggen, zijn heupen scharnieren nog maar in een richting kennelijk. Muziek vindt hij erg leuk, dus dat stimuleren we dan maar. Waarschijnlijk is hij nu al de meest muzikale van deze familie, zie ook dit filmpje.

Samenvattend, papa loopt achter Lennard aan, probeert zich met een oog op zijn emails en documenten te richten en mag blij zijn als hij er even uit mag om boodschappen te doen. Lennard wordt verwend met een berg aandacht en beloont dat met het aanleren van allerlei kunstjes.