Door: Annemarie
Interessant om te
zien hoe mijn collega´s proberen om allerlei culturele gebruiken in ere te
houden en tegelijkertijd ook hun eigen leven te leiden. Een van mijn collega´s
heeft net een baby gekregen, zijn eerste. Moeder en baby worden dan geacht om
de eerste weken bij haar ouders door te brengen. Daarna moeten ze naar zijn
ouders om daar wat rituelen te doen voor de ´overdracht´ van de baby. Na daar
nog enige tijd gebleven te zijn mogen ze bij de vader komen wonen. Alles goed
en wel, maar mijn collega heeft ook geen zin om nog maanden alleen te blijven
en steeds het hele land door te reizen. Dus dat wordt een compromis zoeken om
toch iedereen tevreden te houden. De baby mag dan jouw zoon zijn, het is even goed
een kleinkind van zijn grootouders als kind van zijn ouders. Hij is lid van een
familie en daar kan je niet zomaar overheen walsen. Hoe ´modern´ je ook bent.
Een andere collega wil graag trouwen, maar hij heeft nog
niet het geld bij elkaar voor de bruidschat. Dus probeert hij zo snel mogelijk
geld te sparen om in ieder geval een significant eerste deel te betalen. Als
hij later kinderen krijgt volgt een ander deel. En als dokter kom je natuurlijk
niet weg met een paar duizend dollar, plus een goede bruidschat ben je aan je stand
en je vrouw verplicht. En je hebt trouwens zelf niks in te brengen, tijdens de
onderhandelingen van jouw oom met haar tante behoor je te zwijgen en daarna je
portemonnee te trekken. Anders gaat het feest gewoon niet door.
En dan te bedenken dat ik voor vijf geiten weggegeven ben...
Na drie zoons is daar nog helemaal niks bijgekomen. En bovendien is de jongste
zoon nog geeneens fatsoenlijk voorgesteld aan de hele familie. Zijn grootouders
hebben hem gelukkig al wel gezien.
Het is hier een heel
gebruikelijke vraag waarom wij ervoor kiezen om onze kinderen hier te houden. Wij zijn toch allebei druk,
dan is het toch veel handiger om ze bij oma te laten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten